Να πάρουμε μέρος στην εξέγερση της γενιάς μας

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΜΕΡΟΣ ΣΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ
ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ,
ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΜΑΣ


Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του Αλέξη Γρηγορόπουλου απελευθέρωσε την οργή εκατοντάδων χιλιάδων νέων ανθρώπων σε όλη τη χώρα. Πριν από (κάποια) ΜΜΕ και τους «διεθνείς αναλυτές», το είπαμε πρώτα εμείς οι ίδιοι/ες που συμμετείχαμε σ’ αυτές τις κινητοποιήσεις οργής με κάθε τρόπο: ο δολοφονημένος Αλέξης Γρηγορόπουλος είναι το σύμβολο μιας γενιάς που ήδη ζει χειρότερα από την προηγούμενη, ήδη παίρνει μισθό-χαρτζιλίκι και δουλεύει με ελάχιστα δικαιώματα (παρά τα πτυχία της), ήδη πληρώνει για ν’ αποκτήσει εφόδια που η «Αγορά» ήδη θεωρεί ανεπαρκή• μιας γενιάς που όποτε διεκδικεί δυναμικά συκοφαντείται από κόμματα και εκφοβίζεται από τα ΜΜΕ, ψεκάζεται με χημικά, ξυλοφορτώνεται από ασύδοτα «όργανα της τάξης» και, χάρη στην ατιμωρησία που αυτά τα τελευταία απολαμβάνουν, τραυματίζεται θανάσιμα. Αν δε βγαίναμε στους δρόμους τώρα, θα μέναμε σπίτι να περιμένουμε ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΘΥΜΑ.

ΑΥΤΟ ΜΑΣ ΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ είναι σήμερα η μοναδική υπαρκτή δύναμη που αμφισβητεί: την ανεργία, την επισφαλή και κακοπληρωμένη εργασία, τη διαφθορά, την εγκατάλειψη του περιβάλλοντος στην κερδοσκοπία, τον αυταρχισμό. Αυτή η δύναμη δεν μπορεί να πάει πίσω. Πρέπει, όμως, να οργανωθεί. Όχι για να αποδείξει σε κάποιον ότι δεν ήταν απλά μια εκτόνωση, αλλά γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος ώστε η ζωή μας «να είναι διαφορετική μετά απ’ αυτό» δηλαδή καλύτερη. Στη δουλειά, στις σχολές μας, στη γειτονιά.


Αυτές τις μέρες παίρνουμε μια ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ να ξεκινήσουμε από εδώ: από κάπου πρέπει κανείς να αρχίσει. Ο ΟΤΕ, που πρόσφατα ξεπουλήθηκε στην Deutche Telecom, κερδοσκοπεί ασυστόλως σε βάρος των συνδρομητών του (και σε όφελος της νέας του ιδιοκτησίας), μειώνει το προσωπικό ανά τμήμα και εντατικοποιεί τους ρυθμούς εργασίας, στερεί δικαιώματα με τις ευλογίες της Επιθεώρησης Εργασίας (βλ. φοιτητικές άδειες), ενώ ολοένα και περιορίζει τη μόνιμες και σταθερές θέσεις χάριν των (φθηνότερων) συμβάσεων ορισμένου χρόνου. Είναι γελοίο: κατά την προεκλογική περίοδο οι κυρίαρχες παρατάξεις δεν ασχολήθηκαν με τίποτα απ’ αυτά, αλλά με το (ξε)βόλεμα των δικών τους παιδιών -της γυναίκας του ενός και της κόρης του άλλου- αδιαφορώντας για το γεγονός ότι η σταθερή και αξιοπρεπής εργασία έχει γίνει ξένο «προνόμιο» για την πλειοψηφία των νέων. Είναι οι ίδιοι που ρωτούσαν ρητορικά «ΓΙΑΤΙ» ιδιωτικοποιείται ο ΟΤΕ, ενώ έκαναν από ελάχιστα έως τίποτα για να το αποτρέψουν (κι ενώ εξακολουθούν να στηρίζουν τα κόμματα που προώθησαν την ιδιωτικοποίηση…)


ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΓΙΑ ΜΑΣ, ΛΟΙΠΟΝ! Γιατί; Ξέρουμε ότι θα δουλεύουμε στον ΟΤΕ κάποιες ώρες τη μέρα για ένα χρόνο. Τι νόημα έχει; Θέλουμε ένα σωματείο για να μην εξαρτόμαστε από τις καλές προθέσεις των επιβλεπόντων, των προϊσταμένων, των διευθυντών μας. Θέλουμε ένα χώρο για να συζητάμε, να οργανώνουμε τις διεκδικήσεις μας, να συντονιζόμαστε μεταξύ μας, να λέμε ΟΧΙ. Θέλουμε ένα σωματείο που να μας προστατεύει από τις αυθαιρεσίες της παλιάς και της νέας διοίκησης –κι αν είμαστε τυχεροί/ές και στο τμήμα μας είναι καλύτερα τα πράγματα, θέλουμε ένα σωματείο για να στηρίζουμε τους/τις συναδέλφους μας που «τρώνε πακέτο»: η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας! Θέλουμε ένα σωματείο γιατί είμαστε εργαζόμενοι/ες, όχι «παιδιά» που τα μαλώνουν ή τα καλοπιάνουν. Θέλουμε ένα σωματείο που να μην είναι σφραγίδα ή κομματική παράταξη. Θέλουμε ένα σωματείο γιατί οι «από πάνω» είναι οργανωμένοι.
Θέλουμε σωματείο γιατί έχουμε εξέγερση και ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΛΑ.
Ας το φτιάξουμε! Χρειάζονται μερικές μόνο υπογραφές και ένας χώρος για συνέλευση!


πρωτοβουλία για τη συγκρότηση σωματείου στον OTE