Επόμενη συνέλευση

Επόμενη συνέλευση:

28 Απρ 2009

Ανακοίνωση του Σωματείου για την Πρωτομαγιά

Η 1η Μάη δεν είναι αργία…

123 χρόνια μετά τις νικηφόρες αιματοβαμμένες εξεγέρσεις των εργατών του Σικάγο, τα αιτήματα για ανθρώπινους ρυθμούς και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας παραμένουν επίκαιρα και μας καλούν σε αγώνες για την εκ νέου διεκδίκησή τους.

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Την 1η Μαΐου του 1886, τα εργατικά συνδικάτα των ΗΠΑ αποφάσισαν την έναρξη απεργιακών κινητοποιήσεων για το οκτάωρο, ωθούμενα από τις επιτυχημένες διεκδικήσεις των καναδών συντρόφων τους. Την περίοδο εκείνη, το κανονιστικό πλαίσιο για την εργασία στις ΗΠΑ ήταν σχεδόν ανύπαρκτο και οι εργοδότες μπορούσαν να απασχολούν το προσωπικό τους κατά το δοκούν, ακόμη και τις Κυριακές. Στην απεργία πήραν μέρος περίπου 350.000 εργάτες σε 1.200 εργοστάσια των ΗΠΑ. Την Πρωτομαγιά του 1886 έγινε στο Σικάγο η πιο μαχητική πορεία, με τη συμμετοχή 90.000 ανθρώπων. Η αστυνομία πήρε εντολή να διαλύσει δια της βίας τη διαδήλωση, με αποτέλεσμα πολλούς νεκρούς και τραυματίες.

Στην Ελλάδα, ο πρώτος εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς έγινε το 1893 στην Αθήνα, με 2.000 διαδηλωτές που ζητούσαν οχτάωρο, Κυριακή αργία και κρατική ασφάλιση στα θύματα εργατικών ατυχημάτων. Η Πρωτομαγιά, ως εργατική γιορτή, καθιερώθηκε το 1889, κατά τη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου της Δεύτερης Σοσιαλιστικής Διεθνούς στο Παρίσι, σε ανάμνηση του ξεσηκωμού των εργατών του Σικάγου.

Ας ρίξουμε και μια ματιά στις σύγχρονες εργασιακές συνθήκες. Αυτό που εδώ και χρόνια ζούμε στους χώρους δουλειάς είναι η καταστρατήγηση δικαιωμάτων που έχουν κατακτηθεί με τους πολύχρονους αγώνες, μέσω της παγίωσης των επισφαλών σχέσεων εργασίας. Πιο συγκεκριμένα, η ανασφάλιστη και μαύρη εργασία, τα ελαστικά ωράρια και οι αμέτρητες υπερωρίες, τα stage και οι συμβάσεις έργου, η δουλειά με το κομμάτι και τα γραφεία επενοικίασης εργαζομένων, η περικοπή επιδομάτων, η υπονόμευση των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων και η συνεχής εναλλαγή ανεργίας και εργασίας, αποτελούν την πραγματικότητα που βιώνουμε. Στην παρούσα συγκυρία και με το πρόσχημα της καπιταλιστικής κρίσης, γενικεύεται περαιτέρω η επισφάλεια στην εργασία, με τους εργαζόμενους να εξαναγκάζονται να πειθαρχήσουν και να συναινέσουν σε αδιέξοδα διλήμματα του τύπου «άνεργος ή εργαζόμενος όσο σε χρειάζομαι»: όταν «βγούμε από την κρίση», αυτό που θα μείνει για μας θα είναι ανασφάλεια και ακόμα δυσμενέστερες συνθήκες εργασίας.

Σ’ όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η ωμή βία, η συνδικαλιστική δίωξη (βλ. δολοφονική επίθεση στην Κούνεβα) και η άνευ προηγουμένου ένταση της καταστολής με νέες μεθόδους (κάμερες παρακολούθησης, αστυνομοκρατία, μέτρα Δένδια για «κουκουλοφόρους» και παρακολούθηση συνδιαλέξεων και ηλεκτρονικής επικοινωνίας), ιδιαίτερα μετά το Δεκέμβρη και πάντα στο πλαίσιο της αυταρχικής θωράκισης του κράτους ενόψει δυναμικών κοινωνικών διεκδικήσεων.

Όσους σκεφτούν ότι αυτή η υπόθεση δεν τους αφορά, αφού σε λίγο καιρό θα φύγουν από τον ΟΤΕ, μια ματιά στο τι συμβαίνει συνολικά στο εργασιακό πεδίο αρκεί να τους πείσει για το αντίθετο. Σήμερα στον ΟΤΕ, αύριο σε οποιαδήποτε πλαίσιο βρεθεί ο καθένας, η κατάσταση δε θα βελτιωθεί αν δεν την πάρουμε στα χέρια μας! Αν σε μια προηγούμενη φάση το «εγώ ελπίζω να τη βολέψω» παραήταν ατομιστικό και …κακόηχο, σήμερα είναι απλά εκτός τόπου και χρόνου: τρία εκατομμύρια διαδηλωτές στο Παρίσι τον προηγούμενο μήνα, μάλλον κάτι ξέρουν.

Together we stand, divided we fall λοιπόν, ή, επί το ελληνικότερον, στο βαθμό που ο ατομικός δρόμος είναι αδιέξοδος, η ανάγκη για συλλογική απάντηση είναι πιο επίκαιρη και πιο αναγκαία από ποτέ.

Κόντρα στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία (προτεινόμενα μέτρα «συνδιαχείρισης της κρίσης» από πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και ΣΕΒ, υπογραφή συλλογικών συμβάσεων πείνας, διάσπαση της ενότητας των εργαζομένων), εμείς προτάσσουμε την αναγκαιότητα συγκρότησης πρωτοβάθμιων σωματείων σε κάθε χώρο δουλειάς και τον συντονισμό της δράσης τους.

Δεν θα δεχτούμε να πληρώσουν την κρίση οι εργαζόμενοι
Δεν θα γίνουμε η πρώτη γενιά που θα ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη
Λέμε όχι στην ελαστική εργασία και την ανασφάλεια των συμβάσεων ορισμένου χρόνου

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ! ΑΣ ΤΟ ΠΑΡΟΥΜΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ!

Συμμετέχουμε όλοι/ες στην πορεία της Πρωτομαγιάς
Προσυγκέντρωση στις 11 π.μ. στο Αρχαιολογικό Μουσείο


… είναι απεργία

Αλληλεγγύη στην Kωνσταντίνα Κούνεβα σημαίνει ανυπακοή

φυλλάδιο που μοιράστηκε στα τηελεφωνικά κέντρα του οτε, ενόψει της συνασυλίας αλληλεγγύης στην κωνσταντίνα κούνεβα

Ακούμε από παντού, τόσο πριν ξεσπάσει η κρίση όσο και σήμερα, ότι αν θέλουμε το καλό των εργαζομένων, πρέπει να ευχόμαστε να πηγαίνουν καλά οι δουλειές των εργοδοτών μας: να είμαστε ενωμένοι -εργαζόμενοι και αφεντικά- «για να κερδίζουμε όλοι».

Τα όρια αυτής της «ομοψυχίας» και η βία που κρύβει στην πραγματικότητα, φανερώνονται καθημερινά: με τις χιλιάδες απολύσεις, με την ανεργία και τη φτώχεια να διογκώνονται (λόγω της μανίας τους για κέρδος και μέσα στην κρίση), με την ανασφάλεια των εργαζομένων να διευρύνεται. Με τον πιο απεχθή τρόπο όμως, φανερώθηκαν τον περασμένο Δεκέμβριο, λίγες μέρες μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου.

Το βράδυ της 22ας Δεκεμβρίου, το σκοτεινό πρόσωπο της εργοδοσίας στόχευσε το καθαρό πρόσωπο της Κωνσταντίνας Κούνεβα, μιας μετανάστριας που ζητούσε τα αυτονόητα, τα κατοχυρωμένα δικαιώματα για την ίδια και τις συναδέλφους της. Χωρίς να είναι ηρωίδα, χωρίς καμιά φιλοδοξία να γίνει «πρότυπο», η Κωνσταντίνα Κούνεβα έγινε ένα σύμβολο αντίστασης και αξιοπρέπειας για όσες και όσους έχουμε ακόμα φωνή να φωνάξουμε «όχι» και «φτάνει», να διεκδικήσουμε, να βγούμε στον δρόμο. Τι απ’ όλα αυτά κατάλαβαν όσοι την ανακάλυψαν τέσσερις μήνες αφού υπέστη την επίθεση με βιτριόλι, είναι άλλο θέμα…

Εμείς λοιπόν, που πάντα καταπίναμε την γλώσσα μας και υπομέναμε στωικά προσβολές και στέρηση δικαιωμάτων, τις μέρες της εξέγερσης και της επίθεσης στην Κούνεβα, φωνάξαμε «τα θέλουμε όλα πίσω» και «φτάνει πια» κι εκείνες τις μέρες φτιάξαμε το σωματείο εργαζομένων στα τηλεφωνικά κέντρα του ΟΤΕ.

Διαλέξαμε το δρόμο της συλλογικότητας. Επιλέξαμε να οργανώσουμε το θυμό και την αγωνία μας και προτιμήσαμε να πούμε «θέλουμε τα καλύτερα» αντί να σκεφτόμαστε «υπάρχουν και χειρότερα»: έπειτα από τόσα χρόνια εργοδοτικής αυθαιρεσίας και βίας εναντίον των μεταναστών, των εργαζομένων και των γυναικών, η απόπειρα ανθρωποκτονίας εναντίον της Κούνεβα μας έδειξε ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε τα χειρότερα.

Η ίδια η Κωνσταντίνα έδειξε το δρόμο της ανυπακοής. Η δική μας ανυπακοή είναι η πιο αυθεντική πράξη αλληλεγγύης.

17 Απρ 2009

29 Απριλίου: Συναυλία για την Κωνσταντίνα Κούνεβα

Συναυλία αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, διοργανώνει η "Φεμινιστική Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα", την Τετάρτη 29 Απριλίου 2009, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (Αίθουσα Μελίνα Μερκούρη), στις 8.30 μ.μ., με σκοπό να ενισχυθεί οικονομικά το ταμείο της Κούνεβα αλλά και να "ανοίξουν" επιτέλους "οι πόρτες τις σιωπής".

Στην ιδιαίτερη αυτή συναυλία θα συμμετάσχουν καταξιωμένοι καλλιτέχνες όπως η Σαβίνα Γιαννάτου, η Σωτηρία Λεονάρδου, Νένα Βενετσάνου, η Καλλιόπη Βέττα, ο Γιάννης Ιωάννου, η Λάμια Μπεντίουι, η Μάρθα Μαυροειδή, αλλά και νεότεροι στο χώρο της μουσικής όπως η Δανάη Παναγιωτοπούλου, η Νατάσσα Παπαδοπούλου - Τζαβέλα, το αγγλόφωνο ελληνικό συγκρότημα Katrin the Thrill, και οι Rodina, ένα πολυφωνικό συγκρότημα γυναικών από τη Βουλγαρία.

Επίσης θα παρευρεθεί και θα μιλήσει εκπρόσωπος της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού (ΠΕΚΟΠ) ενώ η Ιόλη Βρυχέα θα διαβάσει μαρτυρίες γυναικών που δουλεύουν στο χώρο της καθαριότητας.

Τα έσοδα της εκδήλωσης θα κατατεθούν στον τραπεζικό λογαριασμό της Κωνσταντίνας Κούνεβα.

Εισιτήρια προπωλούνται στο δισκοπωλείο "Vinyl Microstore", Διδότου 34, Εξάρχεια

Τιμή εισιτηρίου: 12 €

14 Απρ 2009

Πώς αμείβονται οι αργίες του Πάσχα και πώς υπολογίζεται το δώρο Πάσχα

Η Μεγάλη Παρασκευή (17-04-09) δεν ανήκει στις υποχρεωτικές αργίες, συνεπώς επιτρέπεται αυτή την ημέρα η λειτουργία των επιχειρήσεων και η απασχόληση των μισθωτών στον ιδιωτικό τομέα, με εξαίρεση τους κλάδους των μισθωτών για τους οποίους προβλέπεται η εν λόγω ημέρα ως αργία, βάσει ειδικών διατάξεων (διατάγματα, υπουργικές αποφάσεις, συλλογικές συμβάσεις, διαιτητικές αποφάσεις κλπ).
Ειδικά για τα καταστήματα σύμφωνα με το άρθρο 4 του Β.Δ 748/66, απαγορεύεται η απασχόληση των μισθωτών και η λειτουργία των καταστημάτων μέχρι της 13:00 της Μεγάλης Παρασκευής. Παράλληλα όμως είναι δυνατόν με απόφαση του Νομάρχη και μετά από σύμφωνη γνώμη των οικείων επαγγελματικών, εργοδοτικών και εργατικών οργανώσεων, να ορισθεί και διαφορετικά η λειτουργία των καταστημάτων την παραπάνω ημέρα εφόσον οι τοπικές συνθήκες το επιβάλλουν (Ν.425/76).

Το Μεγάλο Σάββατο (18-04-09) θεωρείται εργάσιμη ημέρα για τους απασχολούμενους στον ιδιωτικό τομέα.

Για την Κυριακή του Πάσχα (19-04-09) ισχύει ότι και για τις υπόλοιπες Κυριακές, δηλαδή απαγορεύεται η απασχόληση των εργαζομένων. Επομένως, όσοι από τους μισθωτούς απασχοληθούν την ημέρα αυτή δικαιούνται τα παρακάτω:
Αν αμείβονται με ημερομίσθιο, δικαιούνται να λάβουν το καταβαλλόμενο ωρομίσθιο για κάθε ώρα εργασίας τους, προσαυξημένο κατά ποσοστό 75% επί του νόμιμου ωρομίσθιου. Στην περίπτωση που απασχοληθούν άνω των 5 ωρών δικαιούνται και αναπληρωματική ανάπαυση, σε άλλη εργάσιμη μέρα της εβδομάδας.

Αν αμείβονται με μισθό, δικαιούνται να λάβουν ως αμοιβή προσαύξηση 75% στο νόμιμο ωρομίσθιο, για όσες ώρες απασχολήθηκαν και αναπληρωματική ημέρα ανάπαυσης. Εάν δεν δοθεί αναπληρωματική ημέρα ανάπαυσης δικαιούνται να λάβουν ως πρόσθετη αμοιβή το καταβαλλόμενο ωρομίσθιο για κάθε ώρα απασχόλησης . Η αμοιβή αυτή θα υπολογιστεί βάσει του καταβαλλόμενου ωρομισθίου, ως αποζημίωση για την στέρηση της αναπληρωματικής ανάπαυσης.
Υπενθυμίζουμε ότι η αναπληρωματική ημέρα ανάπαυσης χορηγείται υποχρεωτικά εφόσον οι μισθωτοί απασχολήθηκαν πάνω από 5 ώρες.

Η Δευτέρα του Πάσχα (20-04-09) είναι ημέρα υποχρεωτικής αργίας για όλες τις επιχειρήσεις. Εάν ο εργοδότης απασχολήσει το προσωπικό του οφείλει τα παρακάτω:
Για όσους αμείβονται με ημερομίσθιο: το καταβαλλόμενο ωρομίσθιο και προσαύξηση 75% στο νόμιμο ωρομίσθιό τους για όσες ώρες απασχοληθούν.

Στους ημερομίσθιους που θα απουσιάσουν αδικαιολόγητα από την εργασία τους ενώ η επιχείρηση λειτουργεί νόμιμα κατά τις αργίες, δεν οφείλεται ούτε ημερομίσθιο, ούτε φυσικά προσαύξηση.

Στους μισθωτούς που αμείβονται με μηνιαίο μισθό: εάν η επιχείρηση λειτουργεί νόμιμα τις επίσημες αργίες, Κυριακές κλπ δικαιούνται να λάβουν ως αμοιβή μόνο το 75% προσαύξηση στο νόμιμο ωρομίσθιο για όσες ώρες ! απασχοληθούν. Εάν η επιχείρηση δεν λειτουργούσε και φέτος κατ’ εξαίρεση λειτουργεί την Δευτέρα του Πάσχα, ο εργοδότης θα καταβάλλει την προσαύξηση 75% στο νόμιμο ωρομίσθιο για όσες ώρες απασχοληθούν και τόσα ωρομίσθια όσες ώρες απασχοληθούν υπολογιζόμενα επί του 1/25 του καταβαλλόμενου μισθού τους.

ΚΕντρο Πληροφόρησης Εργαζομένων Ανέργων / ΓΣΕΕ


ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΔΩΡΟΥ ΠΑΣΧΑ

Το επίδομα εορτών Πάσχα, σύμφωνα με την κοινή υπουργική απόφαση 19040/7.12.1981 και τη σχετική διάταξη του ν. 1082/80, υπολογίζεται με βάση τις τακτικές αποδοχές των μισθωτών. Καταβαλλόμενες ή τακτικές αποδοχές (μισθός ή ημερομίσθιο) νοούνται οι αποδοχές που χορηγούνται με οποιονδήποτε τρόπο, τακτικά και μόνιμα, όχι ως αντάλλαγμα, για την εργασία που παρέχεται, αλλά και ως οικονομική ενίσχυση των μισθωτών, εξαιρουμένου μόνο του επιδόματος δυσχερούς διαβίωσης.

Από τη νομολογία των δικαστηρίων τακτικές αποδοχές θεωρούνται ο μισθός, καθώς και κάθε άλλη παροχή η οποία καταβάλλεται σε χρήμα, όπως τροφή, κατοικία, κάθε μήνα ή κατά ορισμένα χρονικά διαστήματα.

Έτσι στο επίδομα εορτών Πάσχα συνυπολογίζονται μεταξύ άλλων οι εξής παροχές:

α) Το επίδομα αδείας. Για το λόγο αυτό το συνολικό ποσό του δώρου που δικαιούται ο εργαζόμενος πολλαπλασιάζεται με το συντελεστή 0,04166.
β) Η προσαύξηση της νομίμου και τακτικής εργασίας κατά τις Κυριακές και νυκτερινές ώρες.
γ) Η αξία του παρεχόμενου γάλακτος, υποδημάτων, στολών-φορμών κτλ.
δ) Η αμοιβή για νόμιμη, υπερωριακή εργασία, η οποία παρέχεται τακτικά αποκλειομένης της παρανόμου υπερωριακής εργασίας.
Επί μερικής απασχόλησης ο απασχολούμενος θα λάβει δώρο όσα ημερομίσθια θα λάβει και ο πλήρως απασχολούμενος με μειωμένες όμως αποδοχές.
Όπως προαναφέρθηκε, ολόκληρο το επίδομα Πάσχα θα το λάβουν όσοι από τους μισθωτούς εργάστηκαν συνεχώς από 1.1.2008 μέχρι 30.4.2008, δηλαδή μισό μηνιαίο μισθό οι αμειβόμενοι με μισθό και 15 ημερομίσθια οι αμειβόμενοι με ημερομίσθιο.

Για την εξεύρεση του δικαιουμένου επιδόματος από τους μισθωτούς που δεν απασχολήθηκαν καθ’ όλο το πιο πάνω κρίσιμο χρονικό διάστημα ο αναγνώστης μπορεί να ανατρέξει στον παρακάτω πίνακα και βάσει των ημερών με τις οποίες εντός του από 1.1.2008 - 30.4.2008 χρονικού διαστήματος ο μισθωτός συνδεόταν με σχέση εξαρτημένης εργασίας προς τον εργοδότη, να βρει την αναλογία του επιδόματος. Η αναλογία αυτή για μεν τους ημερομισθίους αφορά ημερομίσθια, ενώ για τους αμειβόμενους με μισθό δέκατα πέμπτα του μισού μηνιαίου μισθού.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΗΜΕΡΟΜΙΣΘΙΟΥ
Ημερομίσθιος εργάτης με ημερομίσθιο 32,25 €, εάν εργάστηκε 16 ημέρες στο χρονικό διάστημα από 1.1.08 έως 30.4.08, σύμφωνα με τον πίνακα το δώρο Πάσχα που του αναλογεί είναι 2 ημερομίσθια, δηλαδή 64,50 €. Το ποσό που προέκυψε από τον παραπάνω υπολογισμό πρέπει να πολλαπλασιαστεί με το 1,04166 (αναλογία επιδόματος αδείας), προκειμένου να καταλήξουμε στο τελικό ποσό. Συνεπώς έχουμε: 64,50*1,04166=67,19€.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΕΜΜΙΣΘΟΥ
Αν υπάλληλος με μισθό 620,36 € το μήνα έχει εργαστεί 80 ημέρες μέσα στο χρονικό διάστημα από 1.1.08 έως 30.4.08, το δώρο Πάσχα που του αναλογεί υπολογίζεται ως εξής:
310,18 € (1/2 μηνιαίου μισθού) / 15 = 20,68 €. Σύμφωνα με τον παραπάνω πίνακα το δώρο Πάσχα που του αναλογεί είναι 206,80 € (δηλαδή 10 ημερομίσθια επί 20,68). Το ποσό που προέκυψε από τον παραπάνω υπολογισμό πρέπει να πολλαπλασιαστεί με το 1,04166 (αναλογία επιδόματος αδείας), προκειμένου να καταλήξουμε στο τελικό ποσό. Συνεπώς έχουμε: 206,80 *1,04166= 215,42 €.