Τους τελευταίους μήνες είναι φανερή η προσπάθεια της διοίκησης να μας φορτώσει με κάθε τρόπο, και με τις ευλογίες της Deutsche Telekom, τις «συνέπειες της κρίσης», δηλαδή το ενδεχόμενο μείωσης των υπέρογκων κερδών της επιχείρησης.
Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα, μην το γελάτε: το 2008 ο ΟΤΕ έκλεισε με καθαρά κέρδη μόλις 601,8 εκατ. ευρώ. Κα-τα-στρο-φή…
Ακολουθώντας, λοιπόν, το παράδειγμα και άλλων εταιρειών τηλεπικοινωνίας (Vodafone, Wind – αξιολογήσεις, απολύσεις ακόμα και με κλήρωση!!!), τα golden boys του ΟΤΕ (αλήθεια υπάρχουν part time golden boys…;), εξαντλούν την «ευρηματικότητά» τους σε «αποτελεσματικούς» τρόπους εκπαίδευσης των τηλεφωνητών που πρέπει να βγάλουν για άλλη μια φορά το φίδι από την τρύπα και να φορτωθούν οι ίδιοι τον άγριο ανταγωνισμό, κυνηγώντας στόχους πωλήσεων εκτός (κοινωνικής) πραγματικότητας!
Μέσα δε από το φαινομενικά αθώο σύστημα της αξιολόγησης, εφαρμόζουν συστηματικά (σε μηνιαία βάση) και μεθοδευμένα τη δημιουργία κλίματος ανασφάλειας, άγχους και στοχοποίησης των συναδέλφων που δεν «πουλάνε».
Όλα αυτά έρχονται να προστεθούν στη σημερινή εργασιακή πραγματικότητα του ΟΤΕ, των υποαμειβομένων και ενοικιαζόμενων υπαλλήλων (βλέπε Oteplus), που χωρίς ουσιαστικά συνδικαλιστικά δικαιώματα και ελευθερίες μένουν ακάλυπτοι στις εκάστοτε διαθέσεις της διοίκησης.
Όλοι και όλες μαζί έχουμε περισσότερη δύναμη από όση φαντάζεται ο καθένας μόνος του. Σκεφτείτε μόνο πόσα τηλεφωνικά τμήματα στηρίζονται αποκλειστικά σε τρεισιμισάωρους και εξάωρους (134, 136, 121, 139, 1242, Τelemarketing) και ότι μία και μόνη κλήση σημαίνει κέρδος 2 ευρώ -για κάντε τους πολλαπλασιασμούς με τις ώρες και τους τηλεφωνητές…
Για όσους σκεφτούν ότι αυτή η υπόθεση δεν τους αφορά, αφού σε λίγο καιρό θα φύγουν από τον ΟΤΕ, μια ματιά στο τι συμβαίνει συνολικά στο εργασιακό πεδίο αρκεί να τους πείσει για το αντίθετο. Σήμερα στον ΟΤΕ, αύριο σε οποιαδήποτε πλαίσιο βρεθεί ο καθένας, η κατάσταση δε θα βελτιωθεί αν δεν την πάρουμε στα χέρια μας!
Και αν σε μια προηγούμενη φάση το «εγώ ελπίζω να τη βολέψω» παραήταν ατομιστικό και …κακόηχο, σήμερα είναι εκτός τόπου και χρόνου: τρία εκατομμύρια διαδηλωτές στο Παρίσι την προηγούμενη εβδομάδα, κάτι ξέρουν.
Together we stand, divided we fall λοιπόν, ή, επί το ελληνικότερον, στο βαθμό που ο ατομικός δρόμος είναι αδιέξοδος, η ανάγκη για συλλογική απάντηση είναι πιο επίκαιρη και πιο αναγκαία από ποτέ.
Δεν θα δεχτούμε να πληρώσουν την κρίση οι εργαζόμενοι
Δεν θα γίνουμε η πρώτη γενιά που θα ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη
Λέμε όχι στην ελαστική εργασία και την ανασφάλεια των συμβάσεων ορισμένου χρόνου
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ !ΑΣ ΤΟ ΠΑΡΟΥΜΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ!
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!!
συμμετέχουμε στην απεργία την πέμπτη, 2 απρίλη, 11πμ (αρχ.μουσείο)
σωματείο εργαζομένων στα τηλεφωνικά κέντρα του οτε
κωνσταντίνα κούνεβα
