Το μοίρασμα φυλλαδίου δεν εμπίπτει -ακόμα- στις διατάξεις του αντιτρομοκρατικού νόμου ούτε αποτελεί -ακόμα- ιδιώνυμο αδίκημα. Φαίνεται, ωστόσο, ότι κάποιοι νιώθουν να απειλούνται -ή απλά επιχειρούν να "συμμαζέψουν" τα μέλη του Σωματείου Εργαζομένων στα Τηλεφωνικά Κέντρα του ΟΤΕ "Κωνσταντίνα Κούνεβα", που έχουν το θράσος, οι αναιδείς, να παρεμβαίνουν στους χώρους εργασίας, αντί να κοιτάνε τη δουλειά και τα μαθήματά τους (άντε να κάνουν και τίποτα εκλογές...).
Όχι, δεν υπερβάλλουμε. Σήμερα το μεσημέρι, οι άνδρες της ασφάλειας του κτιρίου του ΟΤΕ στην πλ. Βικτωρίας (μερικοί από τους οποίους ανήκουν, κατά δήλωσή τους, στο σωματείο των μονίμων εργαζομένων του ΟΤΕ), απαγόρευσαν την είσοδο σε συνάδελφο που δήλωσε ότι έχει έρθει για να μοιράσει φυλλάδια του Σωματείου: "το κτίριο είναι υψίστης ασφαλείας: δεν μπορεί να μπαίνει όποιος θέλει. Να λέτε καλά που δεν σας ψάξαμε και τις τσάντες".
Πρόσχημα για την απαγόρευση, το γεγονός ότι η σύμβαση της συναδέλφου έληξε την προηγούμενη εβδομάδα (!), ενώ είναι γνωστό -και νομικά κατοχυρωμένο- ότι η συνδικαλιστική ιδιότητα μιας εργαζόμενης δεν αίρεται με το τέλος της σύμβασης: το ίδιο το καταστατικό του σωματείου μας, άλλωστε, προβλέπει ρητά ότι τα εγγεγραμμένα μέλη του διατηρούν την εν λόγω ιδιότητα μέχρι να βρουν σταθερή δουλειά. Είναι προφανές ότι, αν η συνδικαλιστική ιδιότητα έπαυε να ισχύει με τη λήξη μιας σύμβασης, θα ήταν αδύνατο να συγκροτηθεί, ειδικά στο χώρο της επισφάλειας, οποιοδήποτε σωματείο.
Φαίνεται ότι οι διαθέσεις των εκάστοτε φρουρών της νομιμότητας και οι εντολές του συγκροτηματάρχη του ΟΤΕ, βρίσκονται πάνω από το εργατικό δίκαιο, τα καταστατικά και την κοινή λογική. Τόσο "πάνω", που η επιμονή μας και η στήριξη μόνιμων συναδέλφων, συνδικαλιστών της Αγωνιστικής Συνεργασίας (στους οποίους -πρωτοφανές!- επίσης δεν επετράπη η είσοδος...), δεν έκαμψε το φρόνημά τους επί μία περίπου ώρα. Δεν έκαμψε, όμως ούτε το δικό μας: αν βελτιώνονται οι φράχτες, χρειάζεται να βελτιώνονται και οι άλτες.
Η προσπάθεια απονομιμοποίησης στην πράξη του Σωματείου μας, λίγες μέρες μετά την ιδρυτική του συνάντηση, απέτυχε παταγωδώς. Ελπίζουμε να έγινε κατανοητό στους φρουρούς της έκνομης τάξης (και προφανώς σ' αυτούς που τους δίνουν εντολές) ότι δεν πρόκειται να πάμε ούτε βήμα πίσω από τα αυτονόητα δικαιώματά μας: η νέα γενιά εργαζομένων έχει ήδη χάσει αρκετά για να αφήνει τέτοιες αυθαιρεσίες χωρίς απάντηση. Αν κρίνουμε δε από αντίστοιχες προσπάθειες συναδέλφων μας σε εργασιακούς χώρους της επισφάλειας, το ίδιο μ'εμάς σκέφτονται πολλοί και πολλές άλλες.
