Είχαμε ακούσει για «συνδικαλιστική γραφειοκρατία» και κυβερνητικό-εργοδοτικό συνδικαλισμό. Υποψιαζόμασταν ότι στα… ανώτερα συνδικαλιστικά κλιμάκια είσαι «κάτι» (μόνο) αν ξέρεις να υπερασπίζεσαι αποτελεσματικά την κομματική ταυτότητα και αν μπορείς να εκλαϊκεύεις στους εργαζόμενους την κομματική-κυβερνητική γραμμή. Αν ξέρεις να κοροϊδεύεις τον αντίπαλο (συνδικαλιστή) κατά πρόσωπο και αν λες αυτό και κάνεις το αντίθετο. Όχι μόνο γενικά, αλλά και στον ΟΤΕ: της εθελουσίας εξόδου, των ενοικιαζόμενων εργαζομένων, των εγγραφών σε σωματεία χωρίς δικαίωμα εκλέγειν-εκλέγεσθαι, των κρουσμάτων αυταρχισμού και, τελικά, της Deutsche Telecom.
Απο εκεί, μέχρι συνδικαλιστές «συνάδελφοί» μας να μας πετάξουν με τις κλωτσιές από το συνέδριό τους, διότι θέλαμε να μιλήσουμε και εμείς για εμάς (όχι μόνο οι κορόνες του συνεδρίου), υπήρχε μια απόσταση. Συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ, με την ανοχή του προεδρείου της πλειοψηφούσας ΠΑΣΚΕ, την κάλυψαν: αρπάζοντας και πετώντας μας έξω από το συνέδριο, κακήν κακώς.
Το περασμένο Σάββατο, τριμελής αντιπροσωπεία του νεοσύστατου σωματείου εργαζομένων στα τηλεφωνικά κέντρα του ΟΤΕ στην Αθήνα επισκέφθηκε την Τέμενη Αιγίου, όπου διεξαγόταν το τριήμερο συνέδριο της ΟΜΕ-ΟΤΕ. Από τον Ιανουάριο, οπότε και ιδρύθηκε, το Σωματείο μας είχε ζητήσει την ένταξή του στην ΟΜΕ-ΟΤΕ, είχε αναθεωρήσει το καταστατικό του επί τούτου (χωρίς, ωστόσο, καμία ανταπόκριση) και, πριν από δύο εβδομάδες, είχε αποστείλει αίτημα εκπρόσωπός του να γίνει δεκτός στο συνέδριο. Τίποτα απ’ αυτά δεν συγκίνησε τους «κανονικούς» εργαζόμενους. Είπαμε, παρ’ όλα αυτά, ότι έχει σημασία να το παλέψουμε.
Ταξιδέψαμε ώς την Τέμενη. Ζητήσαμε εγγράφως από το προεδρείο να μας παραχωρηθεί ένα τρίλεπτο για μία και μόνη τοποθέτηση. Επανήλθαμε με το ίδιο αίτημα δύο φορές. Το μόνο που άλλαζε, όσο περνούσε η ώρα, ήταν ότι από τον εμπαιγμό περνάγαμε στον κυνισμό και το τρίξιμο των δοντιών (κυριολεκτικά). Απ’ το «να περιμένετε, εδώ είναι συνέδριο, να σέβεστε, θα το δούμε», στο «ποιοι είστε εσείς, δεν σας ξέρουμε, φτιάξτε πρώτα σωματείο, δεν είδαμε κανένα μέιλ σας».
Έχοντας μείνει στον χώρο ένα δίωρο χωρίς απάντηση και καταλαβαίνοντας ότι το προεδρείο μάς εμπαίζει, μοιράσαμε στο σώμα το φυλλάδιο με τα αιτήματά μας και, στη συνέχεια, καταγγείλαμε από κάτω τον αδιανόητο αποκλεισμό μας (πριν από εμάς, είχε πάρει το λόγο μη σύνεδρος, εκτός προγράμματος, για μισή ώρα...). Πριν καλά-καλά ακουστούμε, σύνεδροι της ΔΑΚΕ σηκώθηκαν από τις θέσεις τους, μας κουβάλησαν σηκωτούς, χτύπησαν κάποιους από εμάς και αριστερούς συνδικαλιστές που μας υπερασπίστηκαν και, πέντε λεπτά αργότερα, όταν διαμαρτυρηθήκαμε εκ νέου για τη βία που υποστήκαμε, μας έσυραν κλωτσηδόν έξω απ’ το χώρο του συνεδρίου.
Συνάδελφοι από το κλαδικό σωματείο στις τηλεπικοινωνίες (ΣΕΤΗΠ), από τα τηλεφωνικά κέντρα του ΟΤΕ σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, αλλά και πρωτοβάθμια σωματεία από την περιοχή του Αιγίου, μας εξέφρασαν τον αποτροπιασμό τους για τους τραμπουκισμούς και την αλληλεγγύη τους. Ο πρόεδρος της ΟΜΕ-ΟΤΕ, πάλι, μας κατηγόρησε για «ιδιότυπο τραμπουκισμό» [αρχείο mp3 / 105.5 Στο Κόκκινο]! Κύριοι συνάδελφοι, ειλικρινά συγγνώμη που μας δείρατε. Λέμε ωστόσο, αν δεν σας πειράζει, να μην πάμε σπίτι μας.
Δ. Αναγνωστόπουλος, μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Σωματείου Εργαζομένων στα Τηλεφωνικά Κέντρα του ΟΤΕ «Κωνσταντίνα Κούνεβα»
Αυγή, 13.5.2009
